Schizofrenia czy choroba afektywna dwubiegunowa to choroby psychiczne, które przyczyniają się również do zaburzeń zdrowia fizycznego, w tym podwyższają ryzyko rozwoju chorób serca. yuriyzhuravov/ nowych badań młode osoby z zaburzeniami psychicznymi są bardziej narażone na rozwój chorób sercowo-naczyniowych w porównaniu z ich rówieśnikami bez poważnych chorób psychicznych. Według badań schizofrenia czy choroba afektywna dwubiegunowa zwiększa ryzyko rozwoju miażdżycy, nadciśnienia czy niewydolności serca już w młodym wieku i może skrócić życie nawet o 20 treściSchizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowaOsoby z zaburzeniami psychicznymi żyją nawet 20 lat krócej niż ich rówieśnicyChoroby serca u osób z zaburzeniami psychicznymi można wykryć wcześniej Jak wykazały badania ekspertów z HealthPartners Institute w Minnesocie (USA), kierowanych przez psychiatrę dr Rebeccę Rossom, osoby z poważną chorobą psychiczną umierają o 10-20 lat wcześniej niż ich zdrowi psychicznie rówieśnicy. Główną przyczyną przedwczesnych śmierci są choroby serca. Zwrócenie uwagi lekarzy na ten problem i podjęcie przez nich profilaktyki chorób sercowo-naczyniowych u młodych osób przed 40. rokiem życia mogłoby znacznie wydłużyć ich i choroba afektywna dwubiegunowaW USA na poważne zaburzenia psychiczne cierpi ok. 6 proc. społeczeństwa. Do najczęstszych chorób należą zaś schizofrenia i choroba afektywna dwubiegunowa oraz zaburzenia schizoafektywne, czyli połączenie obu tych to zaburzenie psychiczne należące do grupy psychoz, czyli patologicznie zmienionych stanów umysłu, w których chory ma problem z postrzeganiem rzeczywistości i odróżnieniem jej od swoich wyobrażeń. Pierwsze objawy schizofrenii najczęściej pojawiają się we wczesnej dorosłości między 18. a 35. rokiem życia, a należą do nich postrzeganie rzeczywistości oraz własnej osoby, występowanie omamów i halucynacji, dziwne zachowanie, nieadekwatne do sytuacji, problemy z zapanowaniem nad emocjami i reakcjami, apatia, trudności w komunikacji, niechęć do mówienia (mutyzm), obojętność i rozkojarzenie. Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD), inaczej psychoza maniakalno-depresyjna to choroba bardzo różnorodna, w której występują na przemian objawy maniakalne z depresyjnymi. Pierwsze objawy choroby pojawiają się zwykle ok. 30. roku życia i są podzielone na dwie fazy mogące się zmieniać z dnia na dzień. Do objawów epizodów maniakalnych należą:nadpobudliwość, wielomówność, euforia i odczuwanie przesadnej radości, zwiększenie energii, zawyżona samoocena i przecenianie swoich możliwości. W czasie epizodów depresyjnych natomiast pojawiają się objawy takie jak:apatia, obniżenie nastroju, brak energii, obniżona samoocena, spowolnienie ruchów, myśli samobójcze. Osoby z zaburzeniami psychicznymi żyją nawet 20 lat krócej niż ich rówieśnicyAmerykańscy naukowcy zauważyli, że osoby chorujące na zaburzenia psychiczne częściej doświadczają również chorób układu sercowo-naczyniowego. Aby potwierdzić swoje spostrzeżenia przejrzeli oni dokumentację medyczną prawie 600 tys. osób, które odwiedziły przychodnię podstawowej opieki zdrowotnej w Minnesocie i Wisconsin w okresie od stycznia 2016 r. do września 2018 r. Z całej tej grupy 2 proc., czyli 11 333 osób, miało chorobę afektywną dwubiegunową, schizofrenię lub zaburzenie schizoafektywne. Okazało się, że podwyższone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych występowało już u osób trzydziestoletnich, czyli ponad 10 lat przed osiągnięciem standardowego wieku przesiewowego, w którym zalecana jest profilaktyka chorób wykazały, że nawet osoby w wieku 18-36 lat, które cierpią na schorzenia psychiczne, takie jak schizofrenia czy choroba afektywna dwubiegunowa lub zaburzenia schizoafektywne, mają znacznie zwiększone ryzyko chorób sercowo-naczyniowych (25 proc.) w porównaniu z ich rówieśnikami bez poważnych chorób psychicznych (11 proc.).Na podstawie wyników badania naukowcy wyliczyli również, że w ciągu 30 lat ryzyko chorób serca zwiększa się ponad dwukrotnie u osób z poważną chorobą psychiczną, w porównaniu z osobami zdrowymi psychicznie. Pacjenci cierpiący więc na schizofrenię czy chorobę afektywną dwubiegunową, mogą umrzeć 10-20 lat wcześniej niż ich rówieśnicy bez obciążeń psychicznych. Powodem przedwczesnej śmierci osób z zaburzeniami psychicznymi są właśnie choroby serca i układu między poważną chorobą psychiczną a ryzykiem chorób serca jest jednak bardziej złożony. Badania wykazały, że do ryzyka rozwoju np. nadciśnienia czy miażdżycy u tej grupy osób przyczyniają się również czynniki takie jak palenie, otyłość, cukrzyca, a także dochody, warunki materialne i socjalne oraz dostęp do opieki zdrowotnej. Zażywane w przebiegu choroby psychicznej leki łagodzące jej objawy również nie pozostają obojętne na zdrowie fizyczne i przyczyniają się do jego serca u osób z zaburzeniami psychicznymi można wykryć wcześniej– Jednym z powodów naszej pracy było podniesienie świadomości lekarzy – zarówno podstawowej opieki zdrowotnej, jak i lekarzy zajmujących się zdrowiem psychicznym – że to zwiększone ryzyko zdarzeń [sercowo-naczyniowych – przp. red.] jest realne i jest widoczne nawet u młodych osób z poważnymi chorobami psychicznymi. Uznaliśmy, że ważne jest porównanie czynników ryzyka chorób serca u młodych ludzi z poważną chorobą psychiczną i bez, aby znaleźć wczesne możliwości interwencji w zakresie tego ryzyka – powiedziała główna autorka badań dr Rebecca wnioskiem i przesłaniem badaczy jest zalecenie, aby osoby z tymi zaburzeniami były badane pod kątem ryzyka sercowo-naczyniowego począwszy już od młodego wieku dorosłego, co pozwoli uniknąć powikłań sercowo-naczyniowych i przedłuży życie tych domową apteczkęMateriały promocyjne partnera
Zabiegi kardiochirurgiczne przeważnie zdecydowanie poprawiają stan psychiczny pacjentów, ale zdarza się, że u niektórych osób występuje krótkotrwały zespół stresu pourazowego. "Operacje kardiochirurgiczne zazwyczaj nie powodują u pacjentów depresji pooperacyjnej, a wręcz przeciwnie - znacznie polepszają samopoczucie - uważa doc. Tomasz Hirnle, kierownik Kliniki Kardiochirurgii Akademii Medycznej w Białymstoku. - Potwierdzają to badania, jakie prowadziłem przez kilka lat, dotyczące jakości życia osób starszych po operacjach. Sprawdziliśmy samopoczucie 100 takich osób. Okazuje się, że starsi pacjenci poddani zabiegom kardiochirurgicznym oceniają swoje życie po operacji znacznie lepiej niż przed nią". Jednym z elementów oceny była skala depresji. I choć depresja występowała, to w znacznie mniejszym stopniu niż przed operacją. Białostockie badania wykazały, że operacja kardiochirurgiczna daje ludziom nowe możliwości poprawy jakości życia, w tym życia społecznego, kontaktów międzyludzkich. "Byliśmy zdumieni tymi wynikami, bo przed badaniami wcale nie były takie oczywiste. U ludzi młodych miernikiem jakości operacji jest powrót do pracy. U ludzi starych takim miernikiem jest kwestia jakości życia, a ta okazuje się nie taka zła". Siła nadziei Według doc. T. Hirnle, chory na serce czy z wadą serca zazwyczaj wie, że jego schorzenie jest śmiertelne. "Jeżeli jest zakwalifikowany do operacji, to ma nadzieję, że choroba zostanie wyleczona, że przejdzie szczęśliwie sam zabieg i okres pooperacyjny. Po udanej operacji los mu się odmienia i zaczyna inaczej patrzeć na świat, normalnie funkcjonować. Parę razy zdarzyło mi się, iż choremu, którego operowałem, tak odmieniało się życie, że na kontrolę przychodził do mnie z nową żoną. Nasze operacje rzeczywiście dają ludziom nową szansę, oni przewartościowują swoje życie, zaczynają widzieć, co jest ważne, a co nie" - zauważa doc. T. Hirnle. Kardiochirurgia daje pacjentowi nadzieję, mimo że śmiertelność okołooperacyjna jest duża (średnio kilka procent, większa niż w chirurgii onkologicznej, uważanej powszechnie za paliatywną). Ten fakt nie zmienia nastawienia większości chorych do zabiegu. "Pacjenci kardiochirurgiczni to zazwyczaj ludzie bardzo chorzy, którzy bez tej operacji i tak nie mają szansy na życie, dlatego najczęściej podejmują ryzyko - mówi lekarz. - A ja nie decyduję się operować tylko wtedy, gdy szanse na uratowanie są zbyt małe. Najtrudniejsze są takie właśnie sytuacje, gdy trzeba to powiedzieć pacjentowi". Reakcje nieprzewidywalne Bardzo ważne jest odpowiednie psychiczne przygotowanie chorego do zabiegu. To zadanie specjalisty kierującego na operację, a nawet na zabieg koronarografii, który często wyjaśnia, czy interwencja kardiochirurga będzie potrzebna. Rozmowy są konieczne także potem - na oddziale, gdzie pacjent jest przygotowywany do operacji. Niestety, w wielu polskich szpitalach nie ma etatów dla psychologów, co powoduje, że to zadanie spada na lekarzy. I chociaż zdecydowana większość pacjentów sam zabieg i wiążące się z nim dolegliwości znosi psychicznie zupełnie dobrze, są jednak osoby, u których bezpośrednio po operacji stwierdza się psychozę egzogenną, związaną ze stresem i urazem pooperacyjnym. Takie zjawisko zdarza się zazwyczaj na 2-3. dzień po operacji i trwa kilka dni. Dotyczy średnio kilkunastu procent pacjentów. Najczęściej są to krótkie, przemijające jakościowe zaburzenia świadomości oraz zaburzenia nastroju typu depresyjnego i lękowego. U niektórych pacjentów mogą pojawić się zaburzenia typu zespołu omamowo-urojeniowego. Inne, częściej występujące objawy to: zmęczenie, wyczerpanie, drażliwość, obniżenie energii życiowej, zakłócenia snu, brak apetytu. Depresja może być w niektórych przypadkach traktowana jako reakcja psychologiczna u osób nigdy niewykazujących zaburzeń nastroju na wiadomość o przewlekłej chorobie serca czy zagrożeniu życia. Według różnych badań takie zaburzenia psychiczne występują nie częściej niż u 25 proc. wszystkich pacjentów. Zawsze otrzymują oni wtedy odpowiednie leki. "Nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć, jak chory tak naprawdę zareaguje na zabieg. Bywają osoby silne, które po operacji wpadają w stan depresyjny. Bywają też przypadki, że w czasie takiej psychozy po zabiegu chorzy zaczynają śpiewać piosenki. Często chorzy nie pamiętają nawet, co się z nimi działo. Reakcje są naprawdę różne, ale zawsze przemijające" - dodaje doc. Tomasz Hirnle. Szczególnie ważne jest wsparcie w okresie rekonwalescencji Komentuje doc. Bożena Sobkowicz, Klinika Kardiochirurgii Akademii Medycznej w Białymstoku: Problem zaburzeń psychicznych po operacjach kardiochirurgicznych, szczególnie depresji, jakkolwiek znany, rzadko jest omawiany w opracowaniach naukowych. Dążenie do maksymalnego skrócenia czasu pobytu chorego na oddziale kardiochirurgii powoduje, że i my sporadycznie stykamy się z tym problemem. Częściej spada on na barki lekarza rodzinnego, samego pacjenta oraz jego bliskich. Istnieje jednak kilka zasad, których powinniśmy się trzymać: 1. Przede wszystkim zapobieganie. Stwierdzono, że im bardziej szczegółowo wprowadzi się chorego w trud przejścia przez okres pooperacyjny, opisze kolejne etapy rekonwalescencji, tym rzadziej występują objawy lęku i depresji u większości operowanych. Bezcenne jest w tym okresie wsparcie najbliższych, którzy też powinni być na to przygotowani. Długa rozmowa z kardiochirurgiem, psychologiem klinicznym, doświadczoną i przeszkoloną w tym zakresie pielęgniarką, to luksus, którego wielu operowanych nie doświadcza. W takich sytuacjach pomocna bywa obszerna informacja pisemna i gotowość personelu do udzielania odpowiedzi na pytania, które wynikną z lektury. 2. Po operacji, o ile to możliwe, dążymy do jak najszybszego osiągnięcia takiego stanu ogólnego chorego, aby jak najwcześniej mógł on odbywać dalszą rehabilitację w domu, w otoczeniu osób bliskich. Często zmiana otoczenia, nawet przeniesienie w odpowiednim czasie do innej sali chorych czy też na inny oddział, jeśli tylko stan pacjenta na to pozwala, sprawia, że u pacjentów następuje poprawa. Zawsze pozostaje jeszcze rozmowa z lekarzem, czasem z psychologiem. Pomaga również rehabilitacja ruchowa prowadzona przez doświadczonych specjalistów. Pacjenci koncentrują się wówczas bardziej na możliwym dla nich, pozytywnym wysiłku fizycznym i zapominają choć na chwilę o swojej chorobie. 3. Farmakoterapia - U większości chorych wystarczają łagodne leki sedatywne i anksjolityczne (hyroksyzyna, benzodiazepiny, pernazyna). - W przypadkach zespołów omamowo-urojeniowych stosujemy neuroleptyki, najczęściej haloperidol i promazynę. Mamy jednocześnie świadomość, że leki te mogą wpływać niekorzystnie na układ oddechowy oraz prowokować zaburzenia rytmu serca. Dlatego taki chory, szczególnie we wczesnym okresie pooperacyjnym, powinien być ściśle monitorowany, a dawki leków, szczególnie u ludzi starszych, muszą być dobierane indywidualnie. - Depresja jest chorobą, o której obecnie wiele się mówi w kontekście chorób układu krążenia. Istnieje wiele dowodów, że jest ona niezależnym czynnikiem ryzyka zgonu, pogorszenia stanu krążenia, hospitalizacji z przyczyn kardiologicznych u pacjentów z chorobami układu krążenia. Dotyka ona również pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych. Jej rozpoznanie stawiane jest często z opóźnieniem, wynikającym ze zbyt jeszcze małego wyczulenia lekarzy niepsychiatrów na początkowo dyskretne objawy ogólne, np. zaburzenia snu, budzenie się nad ranem. Leczenie jest długotrwałe, a chory taki powinien być pod opieką specjalisty psychiatry. Do łagodnych leków przeciwdepresyjnych, do których może sięgnąć kardiochirurg, należy doksepina. Jest to trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny i jako taki może stwarzać ryzyko nasilenia/wywołania arytmii komorowej. - Szczególnie obiecujące dla chorych z chorobami układu krążenia i towarzyszącą depresją są leki z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny w neuronach mózgowych (SSRIs). Nie wywierają one wpływu na układ krążenia, a wręcz poza działaniem przeciwdepresyjnym mają także działania plejotropowe: wpływają na funkcję płytek krwi. Według niektórych, mają one pewne własności antyarytmiczne, zwalniające czynność serca, wpływają na aktywację immuno- i neurohormonalną. W grupie chorych po operacjach kardiochirurgicznych nie zostały one jednak przebadane i w związku z tym ich zastosowanie pozostawiamy w rękach specjalistów. Kardiologia Ekspercki newsletter przygotowywany we współpracy z kardiologami ZAPISZ MNIE
Opis badania i oceniane parametry. Pacjent ma zaciśnięty nos i oddycha przez ustnik głowicy spirometru. 1. Pomiar pojemności życiowej i jej składowych ( → ryc. 25.4-1 ): pacjent najpierw oddycha spokojnie, potem wykonuje powolny, możliwie najgłębszy wdech i maksymalny wydech (albo odwrotnie). Manewr powtarza się 3–8 razy (jeśli
mobileHolter to wielodobowe badanie EKG Badania naukowe TeleMARC wykazały ponad dwukrotnie większe prawdopodobieństwo postawienia diagnozy arytmii po przeprowadzeniu wielodobowego monitorowania serca, niż po badaniu dobowym holterem. Decyzję o długości trwania badania podejmujesz wraz ze swoim lekarzem prowadzącym. Urządzenie PocketECG, które nosisz na sobie, jest małe, dyskretne i proste w obsłudze PocketECG rejestruje każde uderzenie serca, a także zdarzenia, których nie odczuwasz. Badając się możesz więc prowadzić normalne życie - uprawiać sport, podróżować, pracować, opiekować się dziećmi. Jeśli w trakcie trwania badania poczujesz niepokojące symptomy (jak palpitacje, duszności, kołatanie serca czy inne) - zaznaczasz moment ich wystąpienia korzystając z opcji “Zgłoś symptom” na ekranie dotykowym urządzenia. Nie musisz czekać w kolejce na badanie EKG Dzięki ofercie kurierskiej możesz odebrać urządzenie do wielodobowego monitorowania pracy serca w dogodnym miejscu i czasie (w domu, w pracy). Centrum Monitorowania czuwa nad jakością zapisu badania Jeśli niedokładnie przykleisz elektrody i zapis badania będzie nieczytelny, Centrum Monitorowania skontaktuje się z Tobą i wyjaśni jak poprawić umocowanie elektrod. Możesz również w każdej chwili zadzwonić na numer infolinii Centrum Monitorowania, gdzie wyszkolony personel odpowie na wszystkie Twoje pytania i wątpliwości, pomoże uruchomić sesję badania a także przypomni Ci o konieczności doładowania baterii. W ciągu trzech dni roboczych otrzymasz wynik końcowy badania z opisem, czyli tzw. raport Zapis EKG jest przesyłany na serwer Centrum Monitorowania. Po zakończeniu sesji badania technicy elektrokardiologii stworzą szczegółowy raport pracy Twojego serca a lekarz kardiolog zanalizuje i podpisze ten dokument.Nadciśnienie tętnicze to choroba układu krążenia, która charakteryzuje się przewlekle podwyższonym ciśnieniem tętniczym i prowadzi do przeciążenia serca, a z czasem może spowodować uszkodzenie narządów takich jak nerki, mózg, narząd wzroku i serce. Ciśnienie krwi to nacisk wywierany przez krew na ściany tętnic i żył. Artykuły Zaburzenia rytmu serca Liczne obserwacje kliniczne wykazały, że fakt odczuwania przez pacjenta nierytmicznej lub przyspieszonej czynności serca nie zawsze stanowi wskazanie do leczenia.... Zaburzenia rytmu serca Serce ma możliwości wytwarzania rytmicznych skurczów w tzw. węźle zatokowym oraz przez specjalne włókna tzw. układu przewodzenia tych bodźców do poszczególnych części serca.... Zaburzenia rytmu serca W warunkach zdrowia i prawidłowej czynności serca człowiek praktycznie nie odczuwa jego rytmicznej pracy skurczowo-rozkurczowej jako pompy ssąco-tłoczącej krew w naczyniach krwionośnych organizmu.... Jak czytać elektrokardiogram? Badanie elektrokardiograficzne należy do podstawowych i rutynowych badań u każdego chorego z dolegliwościami, które mogą być związane z czynnością serca.... Nowe substancje psychoaktywne Nowe substancje psychoaktywne (NSP) znane są w Polsce pod nazwą „dopalacze” albo „środki zastępcze”. Są to jednak raczej „nowe narkotyki”, w oficjalnym opisie – „analogi środków odurzających lub substancji psychotropowych, stosowane w takich samych celach jak te środki czy substancje, które są wymienione w załącznikach do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, a których posiadanie jest uznane za nielegalne i jest karane”. ... Badania Potas (K) Potas jest głównym elektrolitem (kationem) wewnątrzkomórkowym. Jego stężenie zależne jest od wielkości podaży w diecie oraz wielkości wydalania prze nerki i przewód pokarmowy.... Magnez Magnez to kation wewnątrzkomórkowy.... Encyklopedia Książki Popularne Tachykardią nazywamy szybsze bicie serca, niż jest to uznawane za normę dla określonego wieku. U dorosłych serce powinno uderzać z częstością 60-100 razy na minutę. Jeżeli uderzenia są rzadsze niż 60 na minutę, mówimy o bradykardii. Przy więcej niż 100 uderzeniach na minutę mamy do czynienia z tachykardią. Inne normy MEASUREMENT Of ANXIETY WITH SPIELBERGER’S TEST IN PATIENTS WITH CARDIAC ARRHYTHMIAS Samodzielna Pracownia Pielęgniarstwa Klinicznego Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie ul. Żołnierska 48, 71-210 Szczecin Kierownik: dr n. med. Anna Hajduk 1 Klinika Kardiologii Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie al. Powstańców Wlkp. 72, 70-111 Szczecin Kierownik prof. dr hab. n. med. Zdzisława Kornacewicz-Jach 2 Zakład Genetyki Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie al. Powstańców Wlkp. 72, 70-111 Szczecin Kierownik prof. dr hab. n. med. Jan Lubiński Summary Introduction: Atrial fibrillation is a common supraventrical arrhythmia. The onset of fibrillation is marked by fear of loss of health or life. Symptoms of depression occur concurrently. This study was undertaken to measure anxiety in pa-tients with atrial fibrillation grouped according to gender, age, and education. Material and methods: The test anxiety inventory of Spielberger was administered to 52 patients aged 41 to 80 years, treated for atrial fibrillation at the Internal Ward of the District Hospital in Białogard. Results: Anxiety as a state was observed more frequently in males and in patients with vocational and secondary edu-cation. Anxiety was not a trait of atrial fibrillation. Psycho-therapeutic interventions used in cardiac rehabilitation are not recommended in atrial fibrillation. However, relaxation techniques could be of benefit in reducing the intensity of anxiety as a state. K e y w o r d s: atrial fibrillation – anxiety. Streszczenie Wstęp: Migotanie przedsionków należy do częstych arytmii nadkomorowych. W momencie wystąpienia epi-zodu migotania choremu towarzyszy lęk z powodu obawy o utratę zdrowia i życia. Równolegle z lękiem występują zaburzenia depresyjne. Celem pracy była analiza nasilenia lęku u pacjentów z migotaniem przedsionków z uwzględnieniem płci, wieku i wykształcenia. Materiał i metody: Kwestionariuszem Samooceny Spielbergera przebadano 52 pacjentów z migotaniem przedsionków, hospitalizowanych na Oddziale Wewnętrz-nym Szpitala Powiatowego w Białogardzie. Przedział wie-kowy obejmował pacjentów między 41. a 80. Wyniki: Lęk jako stan obserwowany był częściej u męż-czyzn, natomiast nie stwierdzono lęku jako cechy u pa-cjentów z zaburzeniami rytmu serca. Odnośnie wykształ-cenia ujawnił się częściej wśród osób z wykształceniem zawodowym i średnim. Interwencje psychoterapeutyczne stosowane w rehabilitacji kardiologicznej nie mają zasto-sowania w migotaniu przedsionków, natomiast techniki relaksacyjne mogą mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia lęku jako stanu. H a s ł a: migotanie przedsionków – lęk. Wstęp Zaburzenia lękowe to najczęstsze spośród wszystkich zaburzeń psychicznych, z rozpowszechnieniem życiowym wynoszącym ok. 14%. BADANIE NASILENIA LĘKU TESTEM SPIELBERGERA U PACJENTÓW Z ZABURZENIAMI RYTMU SERCA 49 pytania 21–40, ocenia dyspozycje do przeżywania reakcji lękowych, hipotetyczną siłę organizującą reakcje lękowe danej jednostki [7]. Interpretacja skali: poniżej 4, – 4–6 – norma, – powyżej 6 – lęk. –Testowanie statystyczne przeprowadzono za pomocą testu zgodności χ2; zależność pomiędzy zmiennymi obli-czono współczynnikiem kontyngencji Pearsona. Wyniki Lęk jako stan (STAI-1) Zależność pomiędzy STAI-1 a płcią u pacjentów z migo-taniem przedsionków przedstawiono w tabeli 1. Lęk jako stan jest zależny od płci w przeważającej liczbie u mężczyzn. Zależność STAI-1 do wieku u pacjentów z migotaniem przedsionków zilustrowano na rycinie 1. Lęk jako stan jest zależny od wieku i dotyczy pacjentów w przedziale wie-kowym 41–80 lat. Występowanie lęku ma podłoże neurofizjologiczne i wyzwalane jest czynnikami lękotwórczymi. Dużą rolę w powstawaniu zaburzeń panicznych i zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych odgrywa czynnik genetyczny, gdzie połowa chorych ma krewnych z tymi zaburzeniami. Ważną rolę w powstawaniu zaburzeń lękowych stanowią czynniki bio-logiczne. Nieprawidłowości receptorów, jako zaburzenia neuroprzekaźników, przyczyniają się do występowania określonych zaburzeń. Za zaburzenia lęku uogólnionego odpowiada układ serotoninergiczny lub GABA-ergiczny. Obok czynników biologicznych i genetycznych występo-wanie zaburzeń lękowych wiąże się także z czynnikami psychologicznymi oraz społecznymi. Dzieje się tak w przy-padku napadów lęku, gdzie objawy są wynikiem niepra-widłowych procesów myślenia i przeceniania zagrożenia. W podejściu psychoanalitycznym powstawanie lęku jest skutkiem nierozwiązanych konfliktów z okresu rozwoju psychoseksualnego w dzieciństwie [1, 2]. Migotanie przedsionków (AF) występuje w populacji ogólnej ok. 0,4–1,0%, natomiast w populacji osób powyżej 80. częstość jego występowania wzrasta do 8%. Średnia wieku pacjentów z AF wynosi 75 lat i do tej granicy wie-kowej nie obserwuje się różnic w częstości występowania w zależności od płci, natomiast po 85. zaznacza się przewaga kobiet w populacji pacjentów z AF. Migotanie przedsionków związane jest ze zwiększonym ryzykiem uda-ru mózgu, niewydolności serca oraz zgonu z jakiejkolwiek przyczyny, w szczególności dotyczy to kobiet. Rocznie udar mózgu występuje u ok. 6% pacjentów z AF, a ryzyko jego wystąpienia jest 2–7-krotnie większe niż u pacjentów bez AF [3, 4, 5]. W chwili wystąpienia objawów sugerujących zaburzenia w prawidłowym rytmie serca pacjentowi towa-rzyszy lęk, który, jako silna reakcja uczuciowa, jest odpo-wiedzią na zagrożenie. Natężenie lęku u ludzi jest bardzo różne. Zależne jest ono zarówno od osobowości człowieka, od stanu tej osobowości, jak i od stanu psychofizycznego oraz warunków środowiskowych [6]. Celem pracy była analiza nasilenia poziomu lęku u pa-cjentów z migotaniem przedsionków w zależności od takich czynników, jak: płeć, wiek i wykształcenie. Materiał i metody Badania przeprowadzono w grupie 52 chorych (28 kobiet i 24 mężczyzn) w wieku 23–82 lat hospitalizowanych na Od-dziale Wewnętrznym Szpitala Powiatowego w Białogardzie z powodu napadowego migotania przedsionków. Badanie nasilenia lęku przeprowadzono za pomocą kwestionariusza Spielbergera. Test służy do oceny lęku jako stanu (STAI-1) i lęku jako cechy (STAI-2). Za-wiera on łącznie 40 stwierdzeń, podzielonych na 2 części. W części pierwszej kwestionariusza badana osoba odpo-wiadając na pytania 1–20, ocenia reakcje lękowe jako stan aktualny, ocenia poziom lęku, z jakiego zdaje sobie sprawę w chwili badania. Część druga kwestionariusza, obejmująca Analiza statystyczna Pearsona – χ2 = 21,7901721; p = 0,0022879 Statistical Pearson’s analysis χ2 = p = Ryc. 1. Graficzne przedstawienie STAI-1 w stosunku do wieku Fig. 1. Graph of STAI-1 in relation to age T a b e l a 1. Zależność STAI-1 w stosunku do płci T a b l e 1. Correlation between STAI-1 and gender STEN-1 Brak lęku No anxiety Norma Norm Lęk Anxiety Razem Total Kobiety Females 2 14 12 28 Mężczyźni Males 0 4 20 24 Analiza statystyczna Pearsona – χ2 = 9,3029101; p = 0,0022879 / Statistical Pearson’s analysis χ2 = p = Zależność STAI-1 do wykształcenia u pacjentów z mi-gotaniem przedsionków zilustrowano na rycinie 2. Lęk jako stan w najmniejszym stopniu dotyczy osób z wykształce-niem podstawowym, natomiast jednakowe nasilenie wystę-puje u osób z wykształceniem zawodowym i średnim. Lęk jako cecha (STAI-2) Zależność pomiędzy STAI-2 a płcią u pacjentów z mi-gotaniem przedsionków przedstawiono w tabeli 2. Wynik 50 ANNA HAJDUK, MARIA KORZONEK, KRZYSZTOF PRZYBYCIEŃ I WSP. Zależność STAI-2 do poziomu wykształcenia u pacjen-tów z migotaniem przedsionków zilustrowano na rycinie 4. Lęk odczuwają ludzie z wykształceniem zawodowym, na-stępnie ze średnim i niepełnym podstawowym. Najmniej odczuwalny jest u ludzi z wykształceniem podstawowym i wyższym. Dyskusja Cechą charakterystyczną migotania przedsionków, jednej z najczęściej występujących arytmii serca, jest całkowicie zdezorganizowana depolaryzacja mięśniówki przedsionków. W chwili wystąpienia epizodu arytmii, chory, oprócz objawów towarzyszących migotaniu przedsionków, odczuwa lęk spowodowany obawą o własne zdrowie i życie. Do wystąpienia migotania przedsionków przyczyniają się choroby układu krążenia, takie jak choroba niedokrwien-na serca, zawał mięśnia sercowego i niedokrwien-nadciśnienie tętnicze. Już samo wystąpienie tych chorób powoduje wzrost lęku, a w przypadku występowania epizodów napadowych aryt-mii serca, lęk ulega nasileniu. Natężenie lęku jest uzależ-nione od wielu czynników. Badania własne przeprowadzone wśród 52 pacjentów z zaburzeniami rytmu serca pod postacią migotania przed-sionków miały wykazać występowanie lęku w zależności od takich czynników jak: płeć, wiek i wykształcenie. Ukazują się prace dotyczące badań nad poziomem lęku u chorych z chorobą niedokrwienną serca, po przebytym zawale mięśnia sercowego i z nadciśnieniem tętniczym. Pyć i Piątek [8] badali związek między występowaniem zawału serca a poziomem stresu, posługując się tą samą metodą badawczą – kwestionariuszem samooceny Spielber-gera. W badanej grupie chorych aż 70% uzyskało wyniki powyżej przeciętnej (6–9 sten), w tym 36% bardzo wysoki (8–9 sten). Uzyskane wyniki potwierdzają tezę, że u chorych po przebytym zawale serca stwierdza się wyższy poziom lęku jako stanu. Także w zakresie oceny lęku „jako cechy” aż 48% badanych chorych znajduje się w obszarze wyników Analiza statystyczna Pearsona – χ2 = 15,25211; p = 0,0000941 Statistical Pearson’s analysis χ2 = p = Ryc. 2. Graficzne przedstawienie STAI-1 w stosunku do wykształcenia Fig. 2. Graph of STAI-1 in relation to education T a b e l a 2. Zależność STAI-2 w stosunku do płci T a b l e 2. Correlation between STAI-2 and gender AnxietyLęk Brak lęku No anxiety Norma Norm Lęk Anxiety Razem Total Kobieta Females 12 16 1 29 Mężczyzna Males 8 12 3 23 Razem Total 20 28 4 52 Analiza statystyczna Pearsona – χ2 = 1,701777683; p = 0,192055756 / Statisti-cal Pearson’s analysis χ2 = p = Analiza statystyczna Pearsona – χ2 = 27,78680124; p = 0,000000135 Statistical Pearson’s analysis χ2 = p = Ryc. 3. Graficzne przedstawienie STAI-2 w stosunku do wieku Fig. 3. Graph of STAI-2 in relation to age Analiza statystyczna Pearsona – χ2 = 18,2573398; p = 0,000000135 Statistical Pearson’s analysis χ2 = p = Ryc. 4. Graficzne przedstawienie STAI-2 w stosunku do wykształcenia Fig. 4. Graph of STAI-2 in relation to education wskazuje, że nie istnieje zależność występowania lęku jako cechy do płci. Zależność STAI-2 do wieku u pacjentów z migota-niem przedsionków zilustrowano na rycinie 3. Lęk ujaw-nił się najbardziej wśród pacjentów między 61. a 80. p 0,05) i nie ma związku z płcią, ale jest zależny od wieku i występuje najczęściej w przedziale 61–80 lat. Związek między wykształceniem a występowaniem lęku ,,jako cechy” najsilniej dotyczy osób z wykształceniem za-wodowym, średnim i niepełnym podstawowym. Wnioski Poziom lęku jako stanu nasila się wraz z wystąpie-niem migotania przedsionków i jest zależny od płci, wieku, 1. wykształcenia (p 0,05). Interwencje psychoterapeutyczne stosowane w reha-bilitacji kardiologicznej nie mają zastosowania w migotaniu 3. przedsionków. Techniki relaksacyjne stosowane w rehabilitacji mogą mieć wpływ na zmniejszenie nasilenia lęku „jako 4. stanu”. Piśmiennictwo Bilikiewicz A., Pużyński S., Rybakowski J., Wciórski J 1. .: Psychiatria. T. 2. Wyd. Med. Urban α Partner, Wrocław 2002. Krzyżanowski J 2. .: Stany lękowe. Medyk, Warszawa 2005. Braunald E., Goldman L 3. .: Kardiologia. Wyd. Med. Urban α Partner, Wrocław 2005. Kokot F 4. .: Choroby wewnętrzne. Podręcznik akademicki. T. 1. PZWL, Warszawa 2004. Mandecki T 5. .: Kardiologia. PZWL, Warszawa 2005. Aleksandrowicz 6. .: Psychopatologia zaburzeń nerwicowych i oso-bowości. Wyd. UJ, Kraków 2002. Spelberger Porsuch Lushere 7. .: State – trait – anxiety inventory. Consulting Psychologic Press, Paolo Alto CA, 1970. Pyć M., Piątek A 8. .: Stres a choroby serca. Zdrow. Publiczne, 2005, 115 (3) 415–424. Kałużyński M., Kocur J 9. .: Poziom lęku jako stanu bądź cechy u osób z chorobą niedokrwienną serca lub nadciśnieniem tętniczym. Sztuka Leczenia, 2004, 115 (2). Hajduk A., Gorzkowicz B., Sipak M 10. .: Ocena zależności pomiędzy wystę-powaniem zaburzeń lękowych a wybranymi parametrami życiowymi. Ann. UMCS Sect. D, 2005, 60 Suppl. 16, 2. A N N A L E S A C A D E M I A E M E D I C A E S T E T I N E N S I S R O C Z N I K I P O M O R S K I E J A K A D E M I I M E D Y C Z N E J W S Z C Z E C I N I E 2009, 55, 1, 52–57 DARIUSZ JEŻEWSKI, IRENEUSZ KOJDER, MAREK LICKENDORf, PRZEMYSłAW NOWACKI1 LECZENIE OPERACYJNE NACZYNIAKA JAMISTEGO MÓZGU Badania kliniczne wykazały, że substancja czynna zawarta w Asentra w niewielkich ilościach przenika do mleka kobiecego, a co za tym idzie może przeniknąć do organizmu dziecka. Dlatego kobiety karmiące piersią powinny stosować lek wyłącznie, gdy korzyści z leczenia dla matki znacznie przewyższają wystąpienie ryzykownych skutków Choroby serca to powszechny problem. Niestety, niewiele osób wie, jak profilaktycznie zapobiegać chorobom serca i co robić, gdy bliska nam osoba ma objawy świadczące o zawale serca. Warto uzupełnić swoją wiedzę – być może kiedyś uratuje nam to życie. Popularne choroby układu sercowo-naczyniowego Choroba wieńcowa – charakteryzuje się uciskiem w okolicy serca lub mostka, towarzyszą jej również duszności. Ból w klatce piersiowej jest efektem zwężenia tętnic wieńcowych, przez co do serca dociera mniej krwi. Zwężenie tętnic następuje wtedy, gdy w ciele rozwija się miażdżyca – trójglicerydy osiadają na ścianach naczyń krwionośnych, uniemożliwiając swobodny przepływ krwi. Pacjenci z podejrzeniem choroby wieńcowej powinni mieć wykonane następujące badania: profil lipidowy, morfologię krwi, stężenie glukozy oraz badanie EKG. Niewydolność serca – niewydolność to najczęściej następstwo choroby wieńcowej. Serce nie jest w stanie pompować odpowiedniej ilości krwi z różnych powodów, np. przez zapalenie mięśnia sercowego. W przypadku niewydolności serca pacjent powinien otrzymać leki beta-adrenolityczne (inaczej β-blokery) oraz leki moczopędne. Zalecana jest także lekka, niskokaloryczna dieta, najlepiej uboga w sól. Zawał serca – również może być następstwem choroby wieńcowej. Kiedy miażdżyca wpływa na zmniejszenie naczyń i krew nie może swobodnie przepływać, dochodzi do niedokrwienia. Zawał powstaje w momencie, w którym tzw. „blaszka miażdzycowa” (czyli cholesterol odkładający się w naczyniach krwionośnych) tworzy zakrzep. Początkowo u pacjenta może pojawić się duszność i ból między łopatkami – osoba chora w takim przypadku powinna jak najszybciej dostać leki przeciwzakrzepowe, w szpitalu można również przeprowadzić zabieg udrożnienia naczyń krwionośnych. Aparaty EKG poprzez zapis pracy serca mogą pokazać, czy pacjent przeszedł zawał wcześniej. Zaburzenie rytmu serca – to inaczej arytmia; zaburzenia rytmu serca mogą wynikać ze spowolnionej lub przyspieszonej pracy serca. Arytmia może być efektem wielu różnych schorzeń, np. niedoczynności lub nadczynności tarczycy, zaburzeń przysadki mózgowej czy niewydolności krążenia. Zaburzenia rytmu serca można wyrównać dzięki leczeniu farmakologicznemu, ale przed podjęciem jakichkolwiek działań zalecane jest wykonanie badań EKG. Profilaktyka i leczenie chorób serca W przypadku jakichkolwiek podejrzeń dotyczących zaburzeń pracy serca należy zgłosić się do kardiologa, który zleci badanie EKG. Aparaty EKG podłącza się do ciała badanego w stanie spoczynkowym i w trakcie ćwiczeń. Aparat przechwytuje sygnały rozchodzące się po ciele i zapisuje je na wydruku nazywanym „krzywą EKG”. Taki zapis to dla kardiologa wiedza ogólna o stanie serca pacjenta – na zapisie EKG można odczytać informacje o niedokrwieniu serca, przebytych zawałach, czynności serca i wielkości jego komór. Aparaty EKG w połączeniu z morfologią krwi, lipidogramem i stężeniem glukozy stanowią podstawę do rozpoznania chorób i podjęcia odpowiedniego leczenia. Aparaty EKG – badanie Elektrokardiogram zapisuje pracę serca w postaci odcinków i załamków. Dla interpretacji wyników szczególnie istotne są załamki P, Q, R, S, a także odcinki PQ i ST. Aparat EKG AsCARD stale mierzy akcję serca i zapisuje jej wydruk w czasie teraźniejszym. Dzięki temu można określić zmiany, jakie zaszły w sercu – przykładowo, badanie odcinka ST jest kluczowe dla rozpoznania niedotlenienia mięśni serca i zespołu wieńcowego. Dodatkowo odcinek ST pozwala konkretnie określić, jakiej ściany serca dotyczy przebyty zawał. W trakcie badania używa się różnych aparatów EKG. Pacjent jest podłączony do sprzętu za pomocą elektrody przyssawkowej EPP Elektrody rejestrują 12 odprowadzeń EKG: 3 elektrody dwubiegunowe, 3 elektrody jednobiegunowe i 6 odprowadzeń przedsercowych. Takie połączenie umożliwia pełne pokazanie pracy serca w zapisie krzywej EKG. Aparat EKG AsCARD na wydruku wskazuje jeden cykl pracy serca i potencjał czynnościowy mięśnia komór. Próba wysiłkowa Aby stwierdzić, czy doszło do zaburzeń pracy serca, należy wykonać próbę wysiłkową. To badanie z użyciem aparatów EKG, w trakcie którego pacjenta obciąża się wysiłkiem fizycznym. Szpitale i ośrodki kardiologiczne najczęściej korzystają z bieżni ruchomej i cykloergometru. Badanie polega na tym, że pacjentowi zwiększa się obciążenie w trakcie badania, a następnie obserwuje pracę serca. W przypadku bieżni ćwiczenia trwają 15 minut, w trakcie których obciążenie MET (wielokrotność pochłaniania tlenu w spoczynku) wzrasta z 5 do 15. Na cykloergometrze z kolei ćwiczenia zaczynają się od obciążenia 50W, a w każdym kolejnym etapie podnosi się obciążenie o kolejne 25W. Jakie są zalety badania EKG? Aparaty EKG są lekkie – Aparat EKG AsCARD waży mniej niż 1,3 kilograma, dzięki czemu bez problemu można wozić go w ambulansach i w przypadku zagrożenia życia zrobić pacjentowi badanie natychmiast, w drodze do szpitala. Dodatkowo oprogramowanie CardioTEKA umożliwia analizę i archiwizację danych, a także przesłanie ich na e-maila, dzięki temu czas od zbadania pacjenta do podjęcia leczenia znacząco się skraca. Badanie EKG w szybki sposób pozwala określić stan serca i jego budowę. Jeśli lekarz odpowiednio szybko zauważy niepokojące wyniki, może podać leki przeciwzakrzepowe i uratować pacjenta przed śmiertelnym zawałem serca. Krzywa EKG może też wskazać np. przerost komory serca – dla lekarza może to już być informacja o tym, że dana osoba ma nadciśnienie tętnicze lub płucne. Dodatkowo badanie z użyciem aparatów EKG jest nieinwazyjne i nieszkodliwe; w przypadku próby wysiłkowej zalecana jest większa ostrożność, ponieważ pacjent z chorobą układu sercowo-naczyniowego może różnie zareagować na wysiłek fizyczny, ale dlatego badania przeprowadza się wyłącznie w asyście lekarza. Choroby i zaburzenia pracy serca5 (100%) 2 votes .